DE STEEDS ZWAARDERE RUGZAK VAN EVELINE
Eveline is een jonge 40-jarige moeder. Ze zorg voor haar man en 2 kinderen. Daarnaast heeft ze een drukke baan waar ze voor mensen zorgt. Binnen haar werk is een reorganisatie gaande. Ze is op het eerste gezicht een vlot ogende vrouw. Een krachtig stevig ogend type die tegelijkertijd ook op mij wat somber overkomt. Tijdens de gesprekken wordt een beeld duidelijk:
De periode toen ze nog thuis woonde.
Van huis uit is Eveline een zachtaardig kind die goed naar haar moeder luistert. Moeder is vrij dominant. Ze accepteert geen weerwoord van haar kind.
Moeder heeft een geestelijke en lichamelijke nare geschiedenis achter zich. Daardoor uit ze zich zoals ze doet. Eveline loopt tegen een muur van onbegrip aan. Ze mocht min of meer geen eigen leven leiden en voelde zich verplicht om voor haar moeder te zorgen. Bij Eveline hoopten twijfel aan zichzelf zich op. Moeder wilde continue zelf aandacht volgens Eveline. Ik denk dat mijn moeder haar eigen verdriet niet wil voelen als er wat fout gaat. De ouders van Eveline gingen toen ze op de middelbare school zat uit elkaar. Eveline wilde het huis verlaten om van de sfeer thuis verlost te zijn. Eveline voelt zich ook door haar moeder meer en meer in de steek gelaten. Toch wil ze zich echt verbonden voelen terwijl dat niet zo is. Eveline geeft aan dat de relatie met haar moeder kunstmatig voelt. Het lijkt of liefde vanuit het hart ontbreekt. Moeder is volgens Eveline op zichzelf gericht. Eveline zeg: “Ik merk de eenzaamheid van mijn moeder al heel mijn leven. Mijn moeder zegt dat het zorgen voor mij haar doel is. Ik voel dat het lastig is om mijn eigen kant op te gaan. Ze heeft wel compassie met haar moeder maar het eigen ideaal van Eveline lijkt steeds verder uit beeld te gaan. Eveline zegt: “het vreet aan me, die leegte. Ik voel me niet gewaardeerd! Als ik het met anderen vergelijk dan voel ik een afstand. Het voelt kunstmatig. Als ik niet doe wat anderen doen, proberen ze me steeds te dimmen en willen ze dat ik doe wat zij willen. Ik voel me verdrietig en nors. Ik voel me ontevreden. Overal vroeg ik druk”. Eveline voelt zich eenzaam en verdrietig. Ik hoor dat moeder haar beperkt in vrijheid van keuze. Niet om Eveline te dienen overigens. Eveline voelt zich door de beperking bij moeder gebruikt. Onbewust was achteraf gezien de relatie met haar huidige man een vlucht uit de situatie.
Eveline in haar relatie
Eveline heeft brede schouders die veel kunnen dragen. Ze is er iedere dag voor haar man, haar kinderen en haar werk. Manlief haalt de schouders op als hem om hulp gevraagd wordt. Ze heeft vriendinnen en een psycholoog geraadpleegd. Jammer genoeg had dit niet het gewenste resultaat. Ze wist het allemaal niet meer. Plezier ging weg en de moed zakte in haar schoenen.
Eveline en haar zelf evaluatie
“Ik voel me doodmoe”, zegt ze. “En ik barst van de spanning. Weet je: ik wordt door mijn partner niet begrepen. Hij haalt voor mijn gevoel steeds zijn schouders op. Als persoon willen we allebei een andere kant op. Hij wil zijn carrière. Ik wil dat hij meer thuis is. Maar onze harten zijn nog verbonden. Mijn verstand is al verder dan mijn gevoel. En ik wil dat mijn hart, mijn verstand en mijn gevoel in één lijn komen. Ik ben mezelf niet, maar dat wil ik wel”
Fysiek nemen de pijnklachten en de vermoeidheid toe. Haar partner kan niet overweg als Eveline minder functioneert of ziek is. Bij de opvoeding spreken beide ouders elkaar tegen. Een veilige nieuwe plek vinden is moeilijk. Bij een scheiding moet ze de kinderen achterlaten bij iemand die eerder niet voor ze zorgde. Dat geeft nieuwe stress. De kinderen voelen zich eenzaam en krijgen volgens Eveline dan niet de aandacht die ze verdienen. De partner van Eveline bepaalt de regels ten aanzien van de kinderen. Als hij die ruimte niet krijgt wordt hij boos.
Als er keuzes gemaakt zijn, kan twijfel over de juistheid ervan parten spelen. Dan ze er lang over piekeren en moeite hebben om het onderwerp los te laten. Vooral Eveline wordt nogal geplaagd door onzekerheid en een gebrek aan zelfvertrouwen. Ze vind echter geen troost en veiligheid bij haar partner; Eveline voelt zich op zichzelf aangewezen. Conflicten vermijdt ze ten allen tijde. Irritaties zijn wel duidelijk voelbaar, maar ze worden niet uitgepraat. Haar partner wordt boos als ze er over begint. Hier speelt bij Eveline een flinke dosis angst in mee; de angst om te kwetsen of gekwetst te worden. Maar dieper vooral is bij haar partner de angst om verlaten te worden. Volgens haar gedraagt haar partner zich als een verwende peuter die geen “nee” accepteert. Ze praten vooral over dagelijkse, praktische dingen. Het is namelijk lastig voor beiden om te bepalen wat ze voelen en willen. Daardoor leeft Eveline langs haar gevoel. Dat kan ervoor zorgen dat ze in situaties terecht komt, zonder dat ze snapt hoe dit zo gekomen is en wat haar eigen aandeel daarin is. Over het algemeen is er nog tekort aan zelfreflectie en zelfinzicht. Eveline voelt zich totaal niet begrepen en is eenzaam. De hele zin van het leven en het plezier in van de relatie lijkt op dit moment te ontbreken.
Als ik het zo bezie dan lijken ze 2 vreemden van elkaar. Kent mijn Eveline zichzelf? Cliënte geeft aan onrustig slapen en zich gespannen en snel geïrriteerd. Slapen is soms lastig. Het duizelt haar. En fysiek heeft ze nek- en schouderklachten.
Uit onzekerheid en gebrek aan zelfvertrouwen blijft de situatie onveranderd. Het spanning dilemma van Eveline is zich opofferen aan de groep of trouw blijven aan zichzelf met vrijheid van keuze. Eveline is bang tekort te komen. Steeds moet ze alles zelf doen. Er is een hoop dat de ander iets doet, maar die doet niets. De afgelopen jaren voelde zij zich steeds vermoeider bij hem. En geleidelijk ging hij steeds verder over haar grenzen. Het verlangen van verbondenheid van Eveline met de ander lijkt in rouw. Deze rouw zit vast. Alles in heet lichaam doet pijn. Frustratie neemt toe omdat veel dingen alleen gedaan moeten worden. Dat is niet makkelijk. Ook voelt Eveline onbeantwoorde liefde en gemis aan waardering van haar partner. Hij neemt haar zorgtaak voor zoete koek aan. Hij wil verzorgd worden. En ze is boos en houdt deze boosheid tegen. Ze voelt enerzijds sociale druk over haar zorgtaken en anderzijds boosheid dat vader zijn verantwoordelijkheid daarvoor niet neemt. Eveline gaat gebukt onder haar steeds zwaarder wordende last. Ze trekt het gewoon niet meer. Ze voelt zich steeds meer alleen. En haar lichaam voelt moe, gespannen en pijnlijk. De energie is bijna op. . Als ze haar man zou verlaten, hoe moet dat dan met de kinderen? En allemaal gedoe met het huis en zo.
Dit is zo maar een gemiddelde casus in mijn praktijk. Mensen die hun druk niet meer de alleen aan kunnen. Ze gaan gebukt onder de situatie. Lichamelijk is de spanning bovengemiddeld. Angst neemt zelfs beetje bij beetje toe. Cliënten gaan twijfelen aan zichzelf terwijl ze in wezen heel zelfstandig en krachtig zijn. Cliënte lijkt zichzelf niet en heeft haar “ik” achtergesteld. Ze staat niet in haar kracht. Ze voelt zich alleen en “niet gedragen” in haar verlangen. Er ontstaat steeds grotere spanningen rond “kies ik voor mezelf of kies ik voor de ander” en “verlies ik mijn verlangen of klopt mijn verlangen?”. Ook presteert ze niet naar haar kunnen omdat andere dingen haar van haarzelf afleiden. Haar liefde en geweten staan in spanning. Er heerst duidelijk twijfel over eerdere keuzes maar haar gevoel delen is lastig en voelt als iets wat ze liever niet vrij uit. Het verhaal kan ze niet vrij los laten. Bovendien is op haar werk een reorganisatie gaande en heeft ze geen zekerheid over de toekomst.
Casussen als deze komen regelmatig voor in mijn praktijk. Keuzes die onmogelijk lijken. Relaties waar de rek uit is. Geweten dat opspeelt, het verdriet over de verlangens die teleurgesteld dreigen te worden, stille eenzaamheid maar toch ook behoefte aan hoop, positivisme, verbetering en levenslust die hun kans zoeken. Dappere delen die niet opgeven. Liefdevolle mensen die hun liefde willen gebruiken om in realisme en kracht steeds het beste ervan proberen te maken. In alles wat ze doen maken ze bewust of onbewust keuzes om het lot voor zich de goede kant op te laten keren. In principe zijn het gewoon natuurwetten. Hoe beter je de werking van natuurwetten begrijpt, hoe gemakkelijker ze kunnen gaan werken in je voordeel. Zaken als inspiratie, meetbare veranderingen, optimaliseren van samenwerking met je omgeving en tenslotte je eigen leiderschap vormen de basis voor verbeteringen. Verbeteringen die onderweg ook hindernissen tegen zullen komen. Als je immers je Tomtom instelt, dan ben je nog niet gearriveerd op je bestemming! Dan pas begint het onderweg gaan. Dan staan er soms files van zaken die aandacht vragen. Of er zijn afsluitingen waar je terug moet rijden. Of er zijn ongevallen waar je omheen moet rijden. Of er zijn stukken weg vervallen of overstroomd. Of waar je moet herstellen van je eigen slachtoffer zijn van het lot. Of je moet ongeduld tot rust brengen. Of misschien eerst rust vinden herstellen van iets of iets een plek geven. Andere zaken die een rol spelen zijn je innerlijke geschiedenis, je persoonlijkheid, je aard, geloof in je vermogen, je levenslust, je innerlijke kompas en natuurlijk ook de kern van je verlangen! Stap voor stap kun je in mijn praktijk onderweg gaan. Het hele proces gebeurt op een zo natuurlijk mogelijke manier. Daarbij kunnen we aan verschillende knoppen draaien: verstand, gevoel (bewust en vooral onbewust), hart, geloof/bezieling/levenslust/vastberadenheid, lijf en omgeving. 90% van je gedrag is onbewust. Daarmee gaan we vooral aan het werk. Door diep te luisteren vinden we de emotionele blokkades die je doelen tegenhouden. Deze worden stap voor stap verwerkt. Onderweg zullen we hindernissen tegenkomen. Hoe durf jij jouw toekomst van jouw verlangen voor te stellen? Hoe ziet jouw wonder er uit? Hoe ziet jouw verlangen er uit? Laten we het samen onderzoeken!